LOV maak je mee

LOV Libre! Bezoek aan ’t gevang.  

Afspraak om 7.20 aan de gevangenispoort in de Maria Theresiastraat.  We waren met z’n zestienen om eens achter de tralies te gaan kijken van het Leuvense gevang. Nooit niet geweest, vanzijnleve niet…. Echt waar.

Neen, er werd door –niemand- geopperd dat de –afwezige- LOV-ers allemaal de binnenkant van dit huis van bewaring al goed kenden, maar het had gekund…

We werden verwelkomd door twee lieve dames die ons eventjes compleet verrasten. Dit waren geen gewone stadsgidsen…. De ene mevrouw  was getrouwd met een gevangene (levenslang) en de andere was moeder van een jongen die een zeer  lange straf moest uitzitten.  Deze confrontatie met twee vriendelijke, eenvoudige en ‘normale’ vrouwen zette dadelijk de toon voor de rest van het bezoek.  We konden vrijuit met hen babbelen over straf, de zin en onzin van het gevangenissysteem, de overbevolking, de begeleiding enz… Aangrijpende antwoorden over het ‘levenslang’ opgesloten zitten, al dan niet schrik hebben of de gevangene zou kunnen hervallen…Er zijn weinig gesprekken in mijn leven die ik zo ‘intens’ heb aangevoeld omdat ze zéér oprecht waren. Woorden voorzichtig gewikt en gewogen, maar zonder taboe.

Levenslang krijg je niet zomaar voor niets, maar is 22 uur van de 24 uur opgesloten zitten, in een kamertje waar net een bed en een stoel met tafeltje in past, het juiste antwoord? Tweeëntwintig uur… I don’t know.  Geld uitgeven aan begeleiding van de gevangenen is geen populaire maatregel…

Soite, de foto’s en andere kunstvormen aan de muur hielpen mee een verhaal te vertellen dat zowel de gevangenen, als de naaste familie én ook de cipiers kwijt wilden. Elk vanuit hun eigen invalshoek, maar soms met grote overlap. Het was zeer de moeite waard.  

Stoffel 

 © LOV 2007