Dijle, Demer en Dave
De tweede LOB - brommerrit
Voor de allochtonen: dave is Leuvense streektaal voor stoempe, duwen dus.
Dinsdag 23 april 2013. In het kader van onze midlifecrisis hebben we met zeven leden van de LOB (Leuvense Oldtimer Brommeristen) van 18 tot 01 door stad en land gesjeesd. Maar dat het plezant was! Alleen bij de start waren er twee schermutselingen. De bouwvakkers in de Rattemanspoort hadden net die dag stortbeton aangetrild, en ploegbaas Bram wou per se met die k*tbrommer meedoen. Nee, dat waren echt twee wielen te weinig, we moeten streng zijn, dat kunnen we niet toelaten. En Stoffel, die stond daar met zijn go-car numéro 311, dus twee wielen teveel, die mocht ook niet starten. Er zijn grenzen, zoals weleer de douaniers zeiden.
Van mijn gefiets ken ik beter dan wie ook mooie wegels, waar we met brommers klasse B zoals mijn Puch niet op mogen, maar dat is een andere zaak. Er doen immers 2 Solexen mee, en de Mobylette van Mic is de derde bromfiets klasse A, dus rijden de B's ook maar 30 km/h en maken we onszelve wijs dat we daarmee in regel zijn. Concreet daagden op:
-Stoffel Mulier, nog voor het startschot al gediskwalificeerd, hij zoekt nog een brommerke
-Dirk Claes met een Solex 5000 (dwz V-12 twin turbo)
-zijn koksmaat Geert Collaerts met Solex 3300 (dwz atmosferische acht-in-lijn)
-een derde kok Gert met Honda Dax
-Jan met Honda CB 50 – The Knight Rider, redder van avond & nacht, zie verder
-Sven, voorzitter van LOB, met Honda Dax
-Mic met de Mobylette die destijds eigenlijk voor zijn Rita was bedoeld, nog maar 800 kms gebold
-PP met de Puch met inmiddels 32.000kms waarvan slechts 1.000 geen eigen werk
Langs Dijle en Demer naar de 's Hertogenmolens in Aarschot, voor mij de tweede keer op 3 dagen maar I couldn't care less. Die verhoogde Demerdijken tussen Werchter/Rotselaar en Aarschot, ik kan ze elke tweewieler niet genoeg aanbevelen. Ik heb de jaagpaden van Maas, Waal, Rijn, Ruhr, Moezel, Ourthe en nog wat andere wateren van bron tot monding afgefietst, nothing beats die metershoge Demerdijk, met rechts van je de snelstromende diepbruine Demer, links prachtige graslanden en afgesneden meanders. Voor de geïnteresseerden: je kan via de nieuwe kades heel Aarschot doorfietsen, dan verder via Schoonhoven tot in Langdorp. Daar, achter de kerk, houdt het fietspad voorlopig op. Zeer binnenkort wordt het doorgetrokken tot naast het geboortehuis van Ernest Claes, de Zwarte van den Oorlogt die de Witte van Sichemschreef.Daar, aan de Maagdentoren, kan je dan aansluiten op de tot fietsweg omgebouwde bietentramlijn die je ofwel naar Hoegaarden en Ockelbonië voert, of in de andere richting naar Diest en Wit-Rusland.
Drankstop zoals ik al zei in 's Hertogenmolens, ook een aanrader als je niet weet waarheen in de weekends dat de kinderen bij jou zijn. De Solex 5000 van Dirk wou ondanks al ons lievemoederen niet meer aanslaan. Eerst Dirk, daarna Geert hebben eraan gedave dat hun tong op de voorste mooslap schuurde en hun Glockenspiel tussen de pedalen vernestelde, niets mocht baten. Wat zeker ook niet hielp, was dat op dat moment de laatste meter van mijn darm geweldig begon op te spelen, zodat we meer dan eens verkeerdelijk dachten “Hij (de Solex dus) slaat aan!” Scènes uit de jaren 80 van vorige eeuw kwamen terug: kapke eraf, eruit, afdrogen, kapke erop en er weer in, blazen, zuigen, stoempe, dave, daze zelfs, achterkant een gat toehouden met één vinger en ondertussen een blowjob aan de voorkant. Samengevat “de voertuigen worden gerestaureerd tijdens de rally”. De anciens van LOV weten het nog, en bij het begin van LOB is het niet anders.
Het was ondertussen donker, daar aan het oude sas van de Demer. Wat nu? Ik had er nog aan gedacht, Puch-club gelijk, een zeel mee te brengen als sleepkabel. Maar als 50+ vergeet je goede voornemens nog sneller dan voorheen. Dirk, overal bekend als een vis in het water, zeker met de Demer vlakbij, besluit de Solex te stallen bij een kennis van hem. Jaja, hij kent de weg, in de Leuvensestraat, maar hij wijst wel richting Herselt en Berlijn. Marieke blijkt in de Tiensestraat te wonen.
Dirk kruipt achterop bij Jan. Bij Jan, laat dat duidelijk wezen. De Honda CB 50 zakt wat dieper door de veren, maar hij kan wat hebben. Jan pocht dat hij in zijn wilde jaren niet minder dan 9 bakken bier op zijn CB 50 kon laden:
*twee op de naftbak, die bovenste hield hij op zijn plaats met zijn tanden
*twee achteraan rechts
*twee achteraan links
*twee op de porte-bagage
*numéro 9 in zijn kamisoolLOB stort zich in de nacht, op deels onverlichte fietswegels een hachelijke onderneming, zeker als je voorlamp springt zoals bij Jan-met-Dirk. Over de nieuwe transparante fietsbrug die heel Aarschot-statie overspant. Een aanrader overigens als u zich van een geliefde wil ontdoen: loffelijk zicht tot Gelrode en Nieuwland, keuze uit 6 sporen en hoog genoeg mocht u het spoor missen.
We gaan altijd de spoorweg Aarschot-Leuven links aanhouden, tot aan Montfort. Door natuurgebied Vorsdonkbossen. Mic kent daar zelfs in het donker zijn weg, zoals in alle natuurgebieden van Vlaanderen overigens. Als je elke vrijdagnacht gaat brakkenieren, kweek je puik nachtzicht, je eet elke zondag wild en je maakt kennis met alle bosgardes.
In Betekom, bekend van de Miss België die later seksewolloge werd, begint de tweede Solex, die van Geert, te petsen. Dezelfde vuile manieren als hierboven beschreven, maar deze keer pakt het wel. Al rijdend de vinger erin, én weg was hij. Zonder licht weliswaar, en dat was gezien de aard van de handelingen maar beter ook.
In Aarschot, ik schreef het al, was het de laatste meter van mijn darm die van zich liet horen. Met dergelijke naam vragen ze erom, ik ga me dan echt niet gêneren. Ter hoogte van Danone in Rotselaar is het de eerste meter van Svens darm die opspeelt. Wat wil je: het is inmiddels 23 uur en Sven heeft nog niks gegeten. Hij heeft alleen nog maar gerookt, meer dan onze 7 brommers samen zelfs. Toen ik zo jong was, deed ik dat ook nog, ik mag daar dus niks van zeggen. Een frietkot aan de rotonde komt van pas. Mic veroorzaakt nog even opschudding door die grote rotonde op de Aarschotsesteenweg in wijzerzin te nemen – een oude brakkenierstruc om de bosgarde af te schudden, mogen we veronderstellen. Gert haakt af, rijdt recht naar huis toe.
Na de frieten scheiden nog twee Hagelandse heuvelruggen ons van de arrivee aan Den Deugniet in Haasrode. Het is middernacht, 24 april zijn we al inmiddels, dag op dag 94 jaar geleden werd een paar kilometer hiervandaan mijn moeder geboren, waarvoor bij dezen mijn oprechte dank. 24 april maar wel barkoud, handschoenen en sjaals aan. We zijn stram als we afstijgen in Haasrode, na een kleine 70 kilometer.
Als een vrouwmens tot hiertoe gelezen heeft – wat ik durf te betwijfelen: probeer het niet te begrijpen. Verloren moeite. In 2043, als we nog eens 30 jaar ouder zijn, zal het nog erger zijn, geloof me. Misschien rijden we dan wel in de gangen van Remy rond met charetten en driewielers. Het zal in elk geval, vrees ik, weer met meer dan twee wielen zijn. Het zullen tegen dan van die kleine wielen zijn, zwenkwielen zelfs, dus laat ons nu nog een paar jaar spelen met tweewielers.
Voor de manslieden dit, mijn ervaring sinds die Puch weer in mijn leven is gekomen. Met dat gereutel, gepreutel en gedaver onder mijn zitbuis, voel ik me weer 18, toen ik hem van thuis nieuw kreeg. De weeë geur van onverbrande naft en olie die opstijgt bij elke halte: un parfum de rêve. Als we stilstonden of -vielen, dat wil zeggen na de drankstop zo om de 200 meter, werden we collectief high van de wolken tweetakt die ons omgaven, zalig! Dat is de geur van mijn jeugd. Al van mijn 13 brommerde ik autonoom met mijn eerste Puch DS drie-vitessen-aan-de-hand, en 's zondags werd ik België rondgereden in de Trabant, ook al een tweetakt.
Geert en Dirk zijn over de parfums van hun Solex iets minder enthousiast. Solex is àlles voor, niet alleen motor, tractie en naftbak, maar ook échappement. Die blaast prise directe in hun rechterbroekspijp, zo via de kroonjuwelen omhoog, langs hun onderlijfke, om tenslotte uit te komen onder hun kin. Voor degenen die nooit het nut van Dirks en Geerts snorren hebben ingezien: inderdaad, dat is het, de roetfilter, perfect op de plaats waar hij moet staan.
Patrick Peeters
©2013 LOV
