Het moest ma so goe ni sen…

Een schitterende 20ste Oteppe feesteditie verzorgd door Dirk en Danny.

Het was weer zover, en dit keer een jubileumeditie, de jaarlijkse Oteppe , LOV-ers van allerlei pluimage verzamelden in de Molen te Bierbeek om het eerste nat te nuttigen.

Van daaruit reden we naar de “Grande place “ te “Orp Le Grand” waar Danny ons opwachtte in het plaatselijke volkscafé voor een volgend natje. Eerste eigenaardig verschijnsel, de authentieke buurtslager zag zijn verkoop van “Boulettes” stijgen door het bezoek van een LOV-er/hondenvriend(?).

We waren nu klaar voor de eerste attractie van het weekend, het bezoek van een plaatselijk oorlogsmuseum: Om u een idee te geven over alle details en kennissen van de conservator: Dhr V.D. vertelde gedurende twee dagen, over de gebeurtenissen van de eerste twee uur,  van WOII in deze regio. Een verslag schrijven over Oteppe nà de feiten is minstens even moeilijk.

Anderhalf uur later vertrokken we naar onze “stek”. In één rechte lijn zonder stops! Dit was lang geleden… We hadden al een volgende afspraak op de agenda met   eigenaar /uitbater van “vakantiedomein” L’Hirondelle. Voor sommigen onder ons klinkt “vakantiedomein” zeer raar in de oren ….

Geloof het of niet,  maar de echtgenote -en haar hond –ontwaarde onmiddellijk de nieuwkomer  van het Oteppe-LOV gebeuren bij het binnenkomen. Waarschijnlijk stonk hij nog niet hard genoeg naar het vuur (en zijn we dus ni  goed bezig) . In de persoonlijke bar van “Ludo” dronken we een glaasje aan de haard  tussen de schilderijen en werken van echtgenote, ex fotomodel.  De authenticiteit  van de eigen werken werd onderzocht  door onze LOV-dierenvriend*. (*zie eerder in dit artikel:van voorbedachte rade , tijdens de dade, is hier  wel  degelijk sprake)

Andere nieuwsgierigheid bracht aan het licht dat het domein , dat reeds sinds 1962 in handen was  van de huidige eigenaar , na veel palaver met de Hollanders  werd overgelaten aan een Franse reisorganisatie. Ons jaarlijks bezoek is echter opgenomen in de verkoopsakte en onze “stook”-vergunning blijft de komende twintig jaar nog van kracht! Dus: als de bomma niet is gecremeerd zijn haar meubels en het daarin verstopte geld welkom om te worden opgestookt tijdens het LOV Oteppe-weekend. Aan de hoeveelheid meubilair te zien dat we vonden bij onze aankomst …

De jaarlijkse –doe het zelf- BBQ en eerste nacht kon worden ingegaan …

‘S anderendaags s’morgens  zaten we, “geflankeerd “ door een vrouwelijke Franco-Italiaanse wielrennersploeg ,  aan de ontbijttafel klaar om te vertrekken naar het IMPERIA museum te Fraipont nabij Luik. Zelden fijnere vleeswaren gezien aan een ontbijttafel … We werden  verwacht omstreeks de middag dus was er geen tijd voor natje onderweg of een toeristisch ommetje .

Eenmaal aangekomen op het adres van het museum bleek de bezieler/mede-eigenaar  van het museum en zijn vrouw zeer bedrijvige mensen te zijn. Ze leveren ook grafzerken en hun toebehoren. De foto’s om erop te plaatsen hebben we ondertussen al voldoende. Het kan natuurlijk altijd beter, want we zijn ons ondertussen bewust dat Oteppe voor LOV-ers geen beauty-farm is.  

Doopsuiker –toestanden en trofeeën “all purpose” waren ondergebracht in een oude gerestaureerde hangaar samen met de oude Imperia’s en enkele andere voor- en naoorlogse wagens, gaande van Rolls Royce tot Maserati, die hier hun winterslaap doen. In dit museum nuttigden we ook ons driegangen middagmaal te midden de wagens, terwijl er werd nagepraat over Imperia en de Canvas uitzending  van destijds waardoor dit alles in de kijker kwam.

Sommigen onder ons kwamen tot een eigenaardige financiële bevinding tijdens het verlaten van het museum; als je geen gepast geld kan tonen krijg je het koopwaar gratis… Die walen toch…Di Ruppo Gamin, gamin  gamin!

Na de maaltijd gingen we de Imperia fabriek restanten bezoeken te Nessonvaux, op anderhalve  km van het museum, de rit kon worden ingekort ware het niet dat de infrastructuur van de buurtspoorwegen de weggebruiker, al jaren, over een afstand van geen 100m, door twee tunnels stuurt in een lus omheen … ???

De fabrieksterreinen zijn momenteel in gebruik zijn door een houtconstructiebedrijf en dus niet echt vrij toegankelijk . LOV verschafte zichzelf dus een niet vrije toegang om alles te aanschouwen. (lees : een Citroën DS die in ware gangsterstijl komt binnengereden en waaruit  vier individu’s uitstappen om…waar is de kassa toestanden …?).  De gevel van de fabriek samen met de schuin oplopende bochten van het testcircuit zijn  reeds enkele jaren geklasseerd en wachten op hun restauratie ( als die DS’ers met de kassa terug komen natuurlijk). We kregen een goed beeld van de fabriek vanuit de hoogte  doordat we te  voet een steile weg  naar boven hadden genomen ,  privéontbossing wordt hierbij niet ontzien om LOV-ers een kortere doorgang te verschaffen (bij deze onze dank ,voor de  ervaring op wandelgebied ,van onze aanwezige  excellence grise).

De terugrit naar Oteppe wordt iets toeristischer aangepakt , drankstop aan de oever van de Maas, blitz stadsbezoek van Huy met gids –zonder  franse gangsterstijl.
Terug aangekomen te Oteppe staan enkele vertrouwelingen ons al op te wachten, en onmiddellijk wordt er begonnen met de bereiding van het  avondmaal . Architecturaal, anatomisch en milieukundig stond het éne en het andere nog niet op punt  en zorgde voor de nodige hilariteit. Ik verklaar mij nader in het kort…

Hoeveel aan te maken vuren? Één groot en een klein? Twee kleine of twee grote ?

De voorbereiding van het speenvarken verliep  als een  sprookjesverhaal ,  zijnde het niet dat  de  rollen waren omgedraaid,  de wolf naaide dit keer de buik dicht van het varken…
De soep had tegelijkertijd iets exotisch  en luguber… het vuurtje waarop deze werd gekookt kwam 11.000km hiervandaan  (meegebracht door Dirk na zijn deelname aan de eilandbewoners). Anderzijds … was de soep pas gaar …  als de ogen uit de varkenskop kwamen bovendrijven.

Na dit feestmaal werden we , het dessert met koffie– ook weer naar jaarlijkse gewoonte – getrakteerd op het lekkers uit Peter’s atelier ,  good habbits never die!!!

En net op het ogenblik dat we dachten om ons te installeren met ons zeteltje , kussen en deken in onze pyjama met onze sloffen bij het vuur en de nacht rustig in te gaan...verschenen een aantal bosnimfen in een Zweeds stalen ros,  en gooiden ze onze “vuilen praat dictionair“ in het vuur… “Jamais vu” op een K.O.T. weekend à Oteppe!!! Met verstomming geslagen voelden sommige LOV-ers onder ons zich als het varken aan het spit.

Gelukkig hadden die bosnimfen het niet gemunt op onze drank … maar eerder op onze spijzen,  resultaat van de stijging in de verkoop van kookboeken, vermoed ik . Gevolg : als beroeps-kok ben je dus niet meer veilig … in een bos.

Omstreeks middernacht werd de jaarlijkse wandeling omheen het ganse domein van de camping  aangevat –pillampen verboden. Héé!... de vernieuwde speeltuin in aanbouw werd vakkundig geïnspecteerd en becommentarieerd…en goed bevonden door jong en minder oud! Zal bij de volgende editie van K.O.T. weekend Oteppe  uitvoeriger worden getest vanwege het ontbreken van water in het zwembad, momenteel. De deelnemers van volgende editie zijn dus bij deze gewaarschuwd.

De nacht verliep rustig en vree ondanks het bezoek van de bosnimfen. Sommigen ontpopten zich als echte echtgenotes (waarvan de echtgenoot niet echt genoot), en hun intrek namen in een eigen bungalow. Een, volgens ons organisatorische, fout kwam aan het licht, we ontvingen namelijk twee sleutels bij onze aankomst ….
Zondagmorgen , voor een tweede maal werd het ontbijt genuttigd in de kasteelveranda. De gevolgen van de overname door de Fransen was reeds merkbaar;  ondoorbakken roereieren zonder spek en niet meer individueel opgediend! Ongeoorloofd naar LOV normen!

Bij het verlaten van het restaurant werd onze aandacht getrokken door een aantal eigenaardigheden. zijnde onder andere: …

De technieker van het vrouwenfiets-team zag er een heel gelukkig man uit  …waarschijnlijk heeft hij geen last van lekkende motoren en bosnimfen!

Besluit:
HET MOEST MO ZO GOE NI SEN….

Danny DV

foto's : M. M.