Oldtimers: meer dan Nostalgie
Stefaan Vernyns aan het woord...
Een auto van 25 jaar of ouder is volgens de Belgische wetgeving een oldtimer. De gelukkige bezitter betaalt dan minder rijtaks en verzekering maar moet ook leren leven met een aantal beperkingen. Dagelijks met een oldtimer de weg op, naar je werk of om te gaan shoppen, is verboden. Maar misschien is in deze tijden van economische recessie de aankoop van een oldtimer een veilige belegging voor je spaarcenten. En: wat komt daar allemaal bij kijken? We polsten Stefaan Vernyns, al dertig jaar een verwoed liefhebber van vooroorlogse MG's.
"Als je investeert in een oldtimer, zit je geld vast. De waarde vermindert niet maar de kosten blijven lopen: onderhoud, restauratie, vervangonderdelen, brandstof... Je mag het dus niet zuiver om financiële redenen doen. Er is vooral de romantiek, de technische uitdaging en het rijplezier van vroeger. Het begint meestal met een jeugddroom; zo heb ik eens ooit een oude Volkswagen Kever gerestaureerd en onmiddellijk kwam ik in contact met andere bezitters op meetings en beurzen. Die hele entourage heeft zo zijn charme. Bij heel oude modellen, zoals de Britse MG's is dat nog meer uitgesproken."
Jullie zijn niet erg enthousiast over de huidige wetgeving?
"Neen. Bekijk het zo:in pakweg 1970 was een oldtimer een voertuig van voor of tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sindsdien zijn modellen en techniek er enorm op vooruitgegaan. Een Porsche 9II mag dan wel een oldtimer zijn maar rijdt nog altijd 300 kilometer per uur, zonder ooit naar de keuring te moeten want er bestaan geen normen voor. We bevinden ons dus altijd in een soort grijze zone: het gelijkvormigheidsattest dateert pas van eind de jaren-60, voordien bestond er niets. Anderzijds is de wetgeving bijzonder streng voor wat het gebruik betreft: je mag altijd een proefrit maken in een straal van 25 kilometer rond je woonplaats maar dan zou je in principe niet bij de bakker mogen stoppen om een brood te kopen. Voor elke manifestatie die verder afligt, moet je toestemming vragen aan alle dorpen waar je doorrijdt en sommige gemeentebesturen eisen al een serieus hoge waarborg. Niemand weet precies hoeveel oldtimers er rondrijden, geschat wordt zo’n 0.1% van alle ingeschreven voertuigen. We zouden graag zien dat vitale onderdelen als het stuur en de remmen eens om de tweejaar zouden gekeurd worden. Bij vliegtuigen is die wetgeving veel beter:afhankelijk van de leeftijd en het aantal vlieguren moeten ze regelmatig een revisie ondergaan. Het kan alleen maar de veiligheid ten goede komen."
Ook jullie visie op restauratie is veranderd?
"Een tijd geleden moest een oldtimer er zo nieuw mogelijk uitzien. Nu is de filosofie dat men er zo weinig mogelijk aan doet en toch kan rijden. Zo'n auto heeft een ziel, een geschiedenis, elke bluts of schram is een verhaal op zich. De originaliteit is belangrijk want met de huidige technologie kan alles; bijvoorbeeld de maximumsnelheid van 120 opdrijven tot 160 kilometer per uur. In Argentinië worden zelfs oude modellen van Bugatti gemaakt en kunstmatig verouderd, zoals de "antieke" meubelen uit Italië. Waar zijn we dan mee bezig? Het werk dat je aan een oldtimer hebt, is een groot deel van de vreugde. Er is veel onderhoud aan en vervangonderdelen zijn soms moeilijk te vinden. Zo heb ik onlangs nog een waterpomp gekocht in Australië, dankzij het internet uiteraard. Toch reis ik regelmatig naar Engeland, het geboorteland van de MG voor onderdelen en voorwerpen die met het merk te maken hebben. Een oude gebruiksaanwijzing leert je bijvoorbeeld hoe je een motor of versnellingsbak uit mekaar moet halen en weer assembleren. Helemaal anders dan de boekjes die je nu bij een nieuwe auto krijgt. Autorijden was vroeger een grote luxe en helemaal alternatief voor het openbaar vervoer. Er werden dus veel minder kilometers gereden en goed onderhouden auto's gingen heel lang mee. Dat is nu nog het geval in landen als Cuba: een auto overleeft daar altijd zijn eigenaar en gaat generaties mee. Zolang je op tijd alles vervangt is het leven van een oldtimer eindeloos. Moderne auto's gaan veel te vlug naar de schroothoop, hoewel ze niks geleden hebben op de bijzonder goede wegen en met beperkte maximumsnelheden. 300.000 kilometer op de teller is nu geen uitzondering maar iedereen wil de laatste nieuwe modellen..."
En die voorliefde voor MG?
,,Het is een merk dat tot de verbeelding spreekt: een mooie lijn, zuivere art-deco stijl,een boeiende techniek, hoog vermogen, talrijke verschillende uitvoeringen. Je groeit in zo'n merk, met je collega's-verzamelaars, de geschiedenis en alles wat daar rond hangt. Alle vooroorlogse MG's zijn momenteel ongeveer 75 jaar oud en dat is een mooie leeftijd voor een oldtimer. Er is ook de uitdaging want je vindt niet zo gemakkelijk andere onderdelen: gaan rondneuzen op beurzen en meetings, specialisten raadplegen via het internet en indien nodig ze zelf maken. Een minimale technische knobbel is dan ook een absolute vereiste om met oldtimers aan de te gaan."
Interview met LOV lid Stefaan Vernyns uit “the green hole” 2009 |
