Liefste Lut,
Er zijn zo van die moeilijke momenten waar je niet graag voor staat, maar waar je toch door moet en waar je uiteindelijk sterker uitkomt. Nu staan we voor zo een moment “afscheid nemen van jou, onze lieve vriendin van de Leuvense Oldtimer Vrienden”.
De herinneringen aan de talrijke leuke momenten die we beleefden als we samen op weg waren met onze oude bolides, maken ons sterker.
De vele gesprekken die we hadden met jou, maken ons sterker.
Het idee dat jij een sterke vrouw was, maakt ons sterker.
Veel te vroeg en met heel veel pijn in ons hart nemen we nu afscheid van jou.
Ik denk dat het september 2003 was. We waren op weekend met onze club in het Eifelgebergte in Duitsland. Jos was blij en zag er heel gelukkig uit. Dat weekend vertelde hij ons dat hij een prachtige vrouw was tegengekomen waar hij de rest van zijn leven mee wilde delen. Die vrouw was jij, Lut, en we waren nieuwsgierig om jou te leren kennen. Jos had gelijk, je was een pracht van een vrouw met een gouden hart!
Jullie waren een verliefd koppel zoals het moest zijn. Altijd samen, veel plezier, gelukkig en vol levenslust. We waren blij met jullie geluk. Jullie hadden nog zo veel plannen.
Helaas hebben wij Jos 7 jaar geleden heel plots verloren. Weer zo’n moeilijk moment voor ons en vooral voor jou een donkere tijd. Je was zo verdrietig en ontroostbaar.
Maar Lut, je hebt het verlies van Jos gedragen, zoals een sterke vrouw dat zou doen.
Je bent met ons blijven meerijden en blijven genieten van onze vriendschap, zoals Jos dat zou doen.
Je wilde verder gaan, zoals Jos dat zou doen.
De vele verhalen die we vertelden over Jos, de ontelbare grappen die hij uithaalde en talloze mooie herinneringen aan hem hebben jouw toen sterker gemaakt.
Je was altijd gelukkig als je weer op stap kon gaan met ons en je liet dat ook zien. Een hand of een kus was meestal niet genoeg. Een welgemeende knuffel, dat was jouw manier om te zeggen “Ik zie je graag en ik steek dat niet onder stoelen of banken”. Je was een vrouw met het hart op de juiste plaats. Je genoot van onze bijeenkomsten en onze vriendschap, maar vooral wij genoten van jouw aanwezigheid en de positiviteit die je uitstraalde.
En toen kwam een aantal jaren geleden die ziekte, agressief en onverwacht. Ook deze strijd heb je moedig aangepakt. Ik herinner me dat je in de kliniek tegen de assistente zei “Ach mevrouw, dit slechte nieuws is maar een kleinigheid in vergelijking met het moment dat ik mijne Jos verloor”. Die woorden deden mij toen huilen als een klein kind.
En jij zei “Ja, maar Leen, dat is toch zo! Je weet toch waar ik ben doorgegaan toen mijne Jos gestorven is.”
Nu begrijp ik dat alles relatief is.
In je leven kom je obstakels tegen die je liever uit de weg zou gaan, maar die je alsmaar sterker maken als je ze neemt.
Ik heb zo veel van jou geleerd.
Wij allemaal hebben veel van jou geleerd.
En we zijn dankbaar voor de spontane Lut die we hebben mogen ontmoeten.
Die warme Lut die altijd eerlijk zei waar het op aan kwam.
Die lieve Lut die altijd voor jou klaar stond en oor voor jou had en zo goed als mogelijk raad gaf.
Lutje, ondanks jouw ziekte bleef je plannen maken.
Je had net een mooi tuinsalon gekocht om deze zomer gezellige avonden in door te brengen samen met familie en vrienden. De tafeltjes zouden dan gedekt worden met overdreven veel spijs en drank, want je had altijd schrik dat iemand iets te kort kwam.
Samen met Dominik en Fritz waren we nog het oldtimerweekend van september aan het voorbereiden. Een hotel zoeken, toffe plaatsen die we kunnen bezoeken, weloverwogen routings maken over wegjes die ons meenemen door mooie landschappen, een goed restaurant kiezen,…
Je hebt overal je zeg nog over gehad. Het deed je deugd om samen op verkenning te gaan. Je zei dan dat je ervan genoten had en dat je weer eens goed had kunnen lachen.
Lieve Lut, jammer dat je niet meer van jouw eigen weekend gaat kunnen genieten. Wij moeten zonder jou verder. Maar weet dat we je in september zullen meenemen naar “Limburg, Limburg allein” en dat je zal zien dat het goed is en dat iedereen content en blij is.
Bij de tweede verjaardag van het overlijden van Jos heeft Dirk jou een mailtje gestuurd om te zeggen dat je niet alleen was met jouw verdriet, dat hij jou een hard onder de riem stak. Hij had daar een link naar een liedje bijgevoegd dat toen heel toepasselijk was en met dat liedje zouden we nu graag willen afsluiten.
Lutje, liefste vriendin, het ga je goed.
Dikke knuffels van al jouw vrienden van LOV.
Wij missen je zo…
Ik mis je zo…
Leen en Dirk vanwege LOV