Maanden geleden, tijdens de “vergadering” in Den Deugeniet om het komende brommerseizoen te bespreken, kwam er iemand - ik denk zelfs dat ik het was - op het gekke idee om eens een grotere rit met ons knetterend en stevig rokende erfgoed te doen. Dirk en Mic zagen dat onmiddellijk zitten.
Gezien hun doorrookte hersenen, een gevolg van ettelijke LOV Oteppe trips in het verleden, leek dat dan ook de ideale bestemming. Ze gingen dat eens arrangeren…
En zie op 24/9 was het zover, Bromteppe. Waar LOV gewoonlijk hele aanhangwagens met brandhout richting Wallonië versast, om in het kader van compenserende maatregelen de Waalse bevolking ook van het nodige fijn stof te voorzien, ging er nu enkel de moto trailer van Jurgen mee.
Peter werd als Chinese vrijwilliger aangeduid om daarmee als bezemwagen ons te volgen bij dit grote avontuur. Gewapend met zijn ijzersterke humeur en een bus tweetakt benzine – het kan niet altijd chocolade zijn - ving hij zijn taak aan.
Er zat al een flinke LOB delegatie op het terras van de Venitiaan in Hoegaarden, toen we er na een tussenstop bij Dirk, arriveerden. De sfeer zat onmiddellijk goed, de mist verdween en het zonnetje verscheen, en we kregen er zowaar croissantjes bij onze koffie.
De start verliep naar goede gewoonte tamelijk chaotisch, dus tegen dat ik mijn helm opgezet had was die ganse bende nozems al verdwenen. Maar gelukkig had Dirk ons allemaal een geweldig gesofistikeerde routebeschrijving gegeven, en lukte het me om de juiste route te vinden. Onderweg pikte ik nog een verloren schaap op, zijnde de Jurgen. En zowaar, na een kilometer of 10 op Waals grondgebied hadden ze gemerkt dat er 2 schapen tekort waren, en stonden ze ons op te wachten.
Terug en route, en de éérste stop was bij een geëmigreerde Vlaming; Danny. Bij de oudere clubleden blijkbaar goed gekend, voor ons de “jonkies” een prettige kennismaking. Hij ging vandaag meerijden met een brommer van Dirk, en bood ons met plezier een drankje en een hapje aan. Na zijn garage en de aanwezige oldtimers gekeurd te hebben, konden we terug en route.
Stop twee – ik denk in Autre Eglise – was voorzien als tankstop voor de bestuurders. We waren er te gast in een geweldig hip en trendy etablissement, waar onze vrienden Mic en Dirk duidelijk géén onbekenden waren. Maar… onze vriend Luc “den Bucce” kwam er aan met een probleem. Als zijn bromvlieg nog maar een helling zag, was het ding niet meer vooruit te branden. Naar het schijnt moest hij zelfs remmen om niet achteruit te bollen. En hij heeft iets met remmen, dat is geweten.
Maar was het nu de rem of de koppeling, of géén van beide? Na een erg grondige expertise en de nodige evaluatiegesprekken tussen de aanwezige bricoleurs, werd er besloten dat het dan toch de uitlaat – echappement in het AN – moest zijn die verstopt geraakt was door de invloed van tweetakt olie en de factor tijd. Dus demonteren die handel, en proefrijden met enkel het kort stukje voorbuis was de boodschap. Ge had hem moeten zien, maar vooral horen. Precies een gastje van 16 dat langs de kermis gestoven kwam om de “mokkes” te imponeren, en dat met een smile tot achter zijn oren. Maar het werkte, en dus hebben we die dag niet meer naar Luc moeten omzien. We hoorden het wel of hij er nog bij was of niet.
Volgende stop; Le Relais in Wasseiges. Daar gingen we eten, en uiteraard iets drinken. We hadden keuze tussen Moules frites of Luikse balletjes. Ik had al dikwijls mosselen met frieten gegeten, maar noch nooit moules frites. Zeg nu zelf, in het frans klinkt dat toch véél smakelijker hé. Ze vielen trouwens best mee, alleen wat weinig volgens Jurgen. Hoe het zat met de niet mossel eters hun ballen heb ik niet durven vragen, kwestie van het allemaal wat beschaafd te houden.
Daarna was het nog een kleine 15km tot aan het kasteel van Oteppe, nog steeds via toffe binnenwegen, en nog steeds onder een stralende zon. En daar… grote verassing. Tja mannen, Dirk en Mic hadden dat toch weer geweldig geregeld. Speciaal voor ons stond er op de terreinen van het kasteel een rommelmarkt uitgestald. Dikke ambiance, muziek, een groot terras, en héél veel rommel. Nét daarom mochten we onze brommers binnen het domein parkeren, ze misstonden er echt niet.
Na anderhalf uurtje hielden we het voor bekeken, en lieten het chateau en de vriendelijke mensen op het terras, gehuld in een dikke blauwe tweetaktwolk achter ons. Full speed naar Helecine was nu de opdracht, want daar wachtte een ander leuk terrasje op ons. Maar blijkbaar hadden nog mensen datzelfde gedacht, want in Helecine was er bijna geen doorkomen aan, zooo druk. Blijkbaar was er een evenement met luchtballonnen aan het kasteel, en kwam half Wallonië daar naar kijken. Het zal vermoedelijk gratis geweest zijn.
Dan maar zonder pardon vrolijk verder getuft, terug naar Hoegaarden. Gezien het goede weer was het daar ook overal pokkedruk, maar we vonden toch onderdak, terug in de Venitiaan. Daar hebben we nog wel even blijven zitten, want door het goede weer was er wel wat mooie natuur te bewonderen. Wat commentaar hier, wat commentaar daar, tja we zijn nu eenmaal een club van kenners. Volgende keer nemen we bordjes en krijt mee, dan kunnen we punten geven.
Het was een TOPdag, dikke mercie aan de organisatoren, ge moogt dat nog doen.
Jeff OdH