Ketjestoer van Robert Vereecken

Het beloofde een schitterende dag te worden met temperaturen van om en bij de 24 graden. Iedereen was paraat met zomerse kledij en een brede glimlach. Robert en ik, hadden reeds eerder telefonisch contact gehad om het een en ander te bespreken. Tijdens dit gesprek, hamerde Robert erop, dat het aan de Tempo niet “ van een klappeke” te doen was. Het eerste roadbook werd daar in ontvangst genomen en dan…onmiddellijk doorrijden aub! Een kwestie van de timing van de dag te respecteren.

Na het roadbook vol goede moed te zijn vertrokken en nog maar enkele vakjes van het roadbook verder…lap, de eerste panne. Het was de TR 3 van Jeff en Gina. Gelukkig heeft LOV goede mecaniciens, die wel altijd een hele voorraad aan wisselstukken in hun wagen mee zeulen en de rit kon na reparatie weer verder gezet worden.

Op naar de Tiendeschuurstraat, waar we net zoals bij “ man bijt hond”, zoals Robert het zegt, door zijn garage mochten rijden. Hier zie je, dat Robert vooral een passie heeft voor een TR 3, maar verder waren er ook nog andere toffe wagens aanwezig. Bij het buiten rijden werden we gefotografeerd en kregen we, om die warme dag door te komen 2 flesjes water overhandigd.

Het roadbook gaat verder door naar Classic-Room in Elewijt, waar ons ontbijt stond te wachten. Een lekker pistoleke met kaas of hesp, croissantje al dan niet met choco of confituur en nog een lekkere koffiekoek met een bekertje koffie of thee en een fruitsapje naar believen. Robert maande aan om te vertrekken. Nog even naar het toilet en roadbook 2 kan van start gaan.

Alvorens het 2de deel te starten, mochten we, zoals dat hoort bij een echte rally, onder een boog met strobalen rijden en werden we gefotografeerd. Vroem….daar gaan we!

Rijdend langs kleine landweggetjes, genietend van de natuur en het zonnetje. Voor ons rijd er zo ene met nen helm op zijne kop, dieje het heel fijn vind, om al zwalpend stof te maken, waaronder wij bedolven worden .

Verder lezend in het roadbook en bedenkend hoe het komt, dat ik nergens een Cassis-winkel tegen kom, terwijl dat hier toch in vermeld staat, besef ik het. Aaah ja! Nu heb ik het door, dat zijn kasseien. Later werd mij ook uitgelegd dat, dit afstamt van de vroeger rally’s en dit door sommige nog steeds zo overgenomen word, waaronder dus ook door Robert.

Onderweg, een eerste tussenstop. We krijgen een heerlijke coktail versierd met heerlijk fruit. Mmmmm….iedereen geniet ervan. Hoe lekker is dat zeg. Allez, we zullen maar is terug vertrekken, dacht den Bucce ( en weet niet of ik dat juist schrijf ). Hij stak zijn sleutel in het sleutelgat en wat gebeurde er toen? Hij draaide het slotje eruit. Oei, oei, wat nu gedaan, dacht den Bucce. In de ander deur was immers geen sleutelgat. Dan doe ik het maar met een ijzer draadje zeker? Tegen zijn gat, dat ijzerdraadje was te slap. Ge moet weten dat is ne mecanicien he!  Daar is mijn ventje se, die zal dat voor den Bucce is oplossen se. Na enige aanraking met het slotje en de deur, krijgt hij die deur toch wel open zeker! Misschien moet mijn ventje buiten dakwerker ook maar mecanicien worden? En den Bucce keek en zag dat het goed was. Tevreden, kon hij weer verder rijden.

Rond 13 u werden we verwacht voor het middagmaal in Schepdaal in “ De Rustberg”. Daar aangekomen, eerst nog even genieten van het hete weer op het terrasje met een drankje. En dat het heet was, heb ik aan de levende lijve mogen ondervinden. Het was zo warm, dat de zolen van mijn sandalen begonnen te smelten. Toch straf he! Aan tafel aub. Het middagmaal bestond uit een soepje, frietjes met stoofvlees en een witloofsalade. Voor mij was er gezorgd voor een koude schotel, wat me goed gesmaakt heeft. Als nagerecht nog een heerlijk stukje taart met een koffietje.

Nu kon je kiezen, of je bleef op het terrasje een fris pintje drinken of je reed enkele straten verder om het trammuseum te bezoeken. Wij kozen optie 2.

Daar aangekomen parkeerden we onze auto’s vlakbij het museum. Enkele dames waren zeer geeinteresseerd in de vitrine met kledij, die we voorbij moesten alvorens we aan het museum aan kwamen. Ons Irmke was zo gefixeerd dat ze helaas de trapjes vlak voor de winkel niet gezien had. Pardoes, daar lag ze. Ze hield er een geschaafde knie en teen aan over.

De persoon die de rondleiding in het trammuseum gaf, wilde ons de omgeving beter leren kennen, maar naar mijn mening en ik denk niet alleen de mijne, ging hij hier net iets te diep op in en de tijd tikte…Laat ons die trams zien aub. En dan, is het zover! Er is er zelfs eentje bij dat in Leuven rond reed. Mooi om te zien, die oude trams. Oei, plots merk ik dat de zolen van mijn sandalen het steeds meer begeven. Help! Halen mijn sandalen wel het einde van de rit? Na de rondleiding reden we terug naar het terrasje waar de anderen met een heerlijk fris drankje vertoefden.

Hier startte roadbook nummer 3. Velen al vermoeid en rood gebakken, toch vol goede moed de nummer 3 gestart. Opnieuw kronkelt de roadbook langs mooie landweggetjes en onderweg konden we in de verte zelfs het Atomium zien staan. Oh, wat is het toch zalig al rijdend in het zonnetje met een heerlijk briesje in de haren.

Eindigen deden we in een cafeetje in de buurt van Bertem. En naar ik horen zeggen heb, zijn er velen die hier heeeel lang hebben vertoefd. Avondeten was zelfs niet meer nodig.

Het was een fijne dag in een mooie omgeving…..

Bedankt Robert!                                                                                          Anja

(klik op de foto's voor de grotere versie)