Hals over kop en overstuur!

Volvo dynamic days

“Volvo for life”. Kon men een betere slogan bedenken? Omdat ik van mijn papa en mama op mijn 18de geen moto mocht kopen, maar wel een ‘oude auto’ ben ik toen in Aarschot bij een ‘even’ oude Amazon uitgekomen . Die wagen werd dus op hetzelfde ogenblik geconcipieerd als ondergetekende. Groot was de consternatie thuis toen ik met een mosgroene amazon kwam aangereden, maar het was te laat.  Er was niks meer aan te doen…

3 december 2003... en enkele oude Volvo’s later. 

142S (ingedaan voor wisselstukken, uiteindelijk weg laten trekken met tractor, want een boom was één geworden met deze groene volvo

P1800S 1966 (met zonneslag) uit Denver Colorado maar oorspronkelijk uit de Nevada woestijn

P1800S wrak voor wisselstukken

14-jarige 240L (bedoeld als korte interim voor Leentje, maar heeft het bijzonder lang (net iets té lang als je het haar vraagt) uitgehouden. Lion is er goed mee gevaren… ingeruild tegen zwaar I-profiel voor de garage.

740GL zeer mooie derdehandswagen. Mijn toenmalige baas was pissig dat ik met een dikkere wagen reed dan hij… Zijn probleem, niet mijn probleem. Motor heeft geest (mét rook) gegeven op 400.000km

3de hands 480 turbo, ter vervanging van de 240.  Om zeker te spelen heb ik dan maar een…

afbraak 480ES prototype (USA) voor wisselstukken op de kop getikt.

tweedehands Amazon break 1965. De familie was me zeer dankbaar dat ik de wagen ben komen halen van de overledene.

Amazon CC (Cabrio Coune), gekeurd door prins Albert op het autosalon van ’63… heropstanding (van de wagen wel te verstaan) nog te organiseren.

Toegegeven, ik heb iets met volvo….

Ik was dan ook aangenaam verrast als de plaatselijke Volvo dealer me vroeg om op 3 december 2003 op het professionele testcircuit van Lommel met enkele Volvo’s te gaan rijden. Het ging dan meer specifiek over het uittesten van de rijkwaliteiten en veiligheidsaspecten van de R en XC-versies van de Volvo’s.  De R staat hier voor een keer niét voor ‘Rachteruit’ op de versnellingspook, maar voor Race van Koers. Ben je mee? De XC staat hier voor Cross Country.

Het beloofde dus een boeiende dag te worden op én naast het circuit. Ik neem dus speciaal een dag verlof voor dit evenement. Tijdens de verwelkoming was ik al blij dat men me niet begon te versieren als een “crash test dummy”. Na de koffie en koffiekoeken legde men de bezoekers professioneel uit wat er die dag allemaal te gebeuren stond. De basisbegrippen van de elektronische hulpmiddelen werden zorgvuldig uit de doeken gedaan. Om bijvoorbeeld een koprol te vermijden bij een bruusk bocht-rem-maneuver worden bij het voorste afgeremde wiel de remklauwen gedoseerd gelost. Zodoende ‘slipt’ dit bewuste wiel in plaats van te blokkeren en ga je niet overkop. (de wagen op de foto werd gekatapulteerd om over kop te gaan)

De XC90 heeft AWD; dit is een elektronisch gestuurde permanente vierwielaandrijving. Afhankelijk van de omstandigheden wordt tussen de 5 en 65% van het vermogen overgebracht naar de achterwielen. TRACS, het tractiecontrolesysteem, zorgt ervoor dat de krachten tussen linker- en rechterwielen goed worden verdeeld. Bovenop het bekende ABS is er ook het EBA (Emergency Brake Assistance). Dit noodremsysteem houdt in de gaten of er normaal wordt gestopt of dat er sprake is van een noodstop. Omdat de mens in geval van noodstop eerst ‘a fond’ het pedaal induwt en nadien typisch een beetje lost, wordt de druk op de remmen (bij noodstop) tòch zo snel mogelijk verhoogd. En dan is er nog het DSTC (Dynamic Stability and Traction Control System) plus de RSC (Roll Stability Control). Die elektronica zorgt ervoor dat de Volvo stabiel blijft, zelfs in hachelijke situaties. 

En dit brengt ons bij de eland test: Botsen op een eland is geen pretje. Vraag het maar aan mijn vroegere collega die eens een damhert overhoop heeft gereden. Om dat beest uit zijn lijden te verlossen heeft hij geprobeerd het arme dier de keel dicht te nijpen.… Een niet te onderschatten opdracht. 

Soite, bedoeling van de “eland” test is hard op te trekken (geen probleem met de XC90) en met een blind vertrouwen op de hindernis af te rijden. Op de allerlaatste knip gooi je dan je stuur om (best naar de kant die vrij is) rijd je enkele meter rechtdoor en lanceert ge u naar de andere kant.  Voor deze elandtest kom je NIET aan het rempedaal. Wat gebeurt er nu? Al die elektronica zorgt ZELF ervoor dat de wagen automatisch op de juiste wielen remt zodat je geen koprol doet en het obstakel feilloos weet te omzeilen. Het DSTC en RSTC reageren bliksemsnel. Perfect voor een noodsituatie. Omdat we hier in België geen elandbeesten hebben mag je het obstakel vervangen door een andere wagen, een lief poesje, een fazant, een konijn of een oudere dame… Wordt deze laatste toch geraakt, zorgt de aluminium beschermplaat onder de bumper dat het motorcompartiment niet beschadigd wordt. Men denkt werkelijk aan alles bij Volvo.

Terwijl we daar elanden aan het ontwijken waren (en dat ging verbazingwekkend goed!) zagen we een niet gemaskeerde Volvo V50 op het circuit rondtoeren. Dit was één dag vóór de wereldpremière van de nieuwe Volvo-break. Men verbood dan ook om ook maar één enkele foto te nemen. Ik moest heel mijne foto-kodak-zwik tonen en beloven dat ik die dag geen enkele foto zou nemen. Ik heb voor 1 keer braaf geluisterd.

Na de eland test konden we ons wagen op glad ijs. We namen een XC70 (zoals Mic er enen heeft, maar dan zonder blutsen aan de passagierskant) en probeerden de wagen uit met zonder ABS, met ABS, met zonder DSTC (zorgt dat je rijdt in de richting dat je stuur staat! –straf hé) en met DSTC. De ondergrond was een continu natgespoten baanvak van 200 meter. Ondergrond bestond uit spekgladde vulkanische bestrating met een minimum aan contactoppervlak. Het was vergelijkbaar met een aangestampte ijsbaan. Eigenlijk deden we hier de elandtest nog eens over, maar dan zonder de hulpmiddelen. Het hoeft geen betoog dat er een wereld van verschil is zonder en mét de elektronische hulpmiddelen. Er waren speciaal 2 paaltjesgasten ingehuurd die, ingeduffeld in waterdichte kledij, de oranje kegeltjes voortdurend mochten rechtzetten. Plezant!

Volvo was zo vriendelijk van op elk stukje testcircuit een tentje te zetten met warme soep, koffie, hapjes enz…  Dat was een goed idee want die dag was het niet erg warm. Gelukkig had ik ’s morgens een extra lijveke aangetrokken.

Na de middag togen we naar de skid-car testbaan. Hier mochten we met een voertuig rondjes rijden (vierwieler gemaakt in Genk, maar ik ben de naam vergeten…) met 4 GB-karrekes-wieltjes onder. Naar gelang hydraulische pompen op de draaiwieltjes omhoog of omlaag werden gezet, hadden de voorste of achterste wielen meer of minder grip op de baan. Dit zorgde voor een onderstuureffect (De neiging van vooral voorwielaangedreven auto´s om in de bocht rechtdoor te willen) of overstuureffect (De neiging van vooral getrouwde dames om boos te worden als men wat laat thuiskomt van het werk). De co-piloot (iemand van het testcircuit) speelde met de knopjes om deze effecten didactisch bij te brengen. Leerrijk!

Nu kwam de kat op de koord. Er stond een blinkende R versie van zowel de S60 als de V70 klaar. We zetten onze veiligheidshelm op en mochten meerijden met de beste testpiloten die voorhanden waren. Ze hadden deze auto’s ook kunnen labelen met een G. Namelijk de G van G-krachten. Goed vastgegespt drukt de versnelling van deze wagen u fors in de zetels. In een mum van tijd rijden we op de gekromde cirkelvormige testbaan meer  dan 260 per uur. Hadden we het raampje naar beneden gedaan was het nog een ietsje adembenemender geweest… De S60 R tovert maar liefst 300 pk uit de 2,5 liter turbokrachtbron en levert een sprint van 0-100 km/u in 5,7 seconden. Bovendien is hij voorzien van de nieuwste en meest verfijnde Haldex AWD-aandrijftechniek, en één van de meest geavanceerde adaptief verstelbare chassis ooit gebruikt in een ‘gewone baanwagen’.  Het chassis kan ingesteld worden in 3standen: Comfort-, Sport-, en Advanced. Zeg maar dat bij de meest sportieve stand, nl. “advanced” er geen demping meer is in de auto. Deze knap-ogende wagen wordt dan een professionele niersteenverbrijzelaar. De V70R volgt de knalgele en legendarische 850 T5-R op en laat gelijke prestaties opschrijven als de S60R.

Plezant is deze wagen zeker, maar of dit een nuttige wagen is, kan ik niet dadelijk beamen. Dit hangt af van je portemonnee om eventuele overtredingen te betalen… Tegen 50 rijden op de “Löwense ring” wordt met deze R-versies nog een moeilijkere uitdaging.

Nu had je gedacht dat we al veel hadden meegemaakt. Zin in een ritje met de R op een bochtencircuit? Geen enkel probleem: met een werkelijk RRRRRRRRazende vaart scheurt onze testpiloot over een bochtig en licht heuvelachtig parcours. Ik rij maar op 60% van de capaciteit van deze wagen, weet hij ons intussen gerust te stellen.

Tegen 120 gieren we door een haakse bocht op een kasseiweg.  De wagen blijft aan de grond gekleefd. Zeeeer indrukwekkend. Ik voel de G-krachten in mijn maag: ik concentreer me dus op dit Corsica-achtige parcours vooral op het naar buiten kijken en probeer het middagmaal onder controle te houden. Tijdens de rit hoop ik dat we “on”-piste blijven. Niet te schatten, niet te doen.  Enkele minuten later kom ik aan de eindmeet (een beetje vaal-groen?) uit de wagen gestrompeld. Of ik nog eens een toerke wil meerijden? Hartelijk dank, ik ben hoffelijk en ik laat de anderen voor…

Om te bekomen van al deze PK’s ben ik maar al te blij dat we nu “off”-piste gaan.  Dit belooft eveneens boeiend te worden. Het begint een beetje donker te worden en ik herinner me de heroïsche verhalen hoe Mic de flitser zijn Landrover “long wheel base” vastreed in de greppel van een holle weg. Gelukkig heeft JosTW, samen met zeer naaste vrienden, Mic uit de gracht (/goot) gehaald. (Zo was het toch hé Mic?  )

Bref… We kunnen dus instappen in een XC70 of XC90 en verlaten snel het geasfalteerde/verharde testcircuit. We mogen zelf weer achter het stuur kruipen, en dit doen we maar al te graag. 

Al snel worden mijn eerdere bevindingen bij deze twee wagens bevestigd: dit zijn niet uitsluitend asfaltvreters, maar weten zeer goed hun mannetje te staan in de ‘moos’.  Dit mag gerust kniediep miserie zijn: geen enkel probleem. Dit mag eveneens een vree ‘neige’ berg zijn: ook geen enkel probleem. We hebben ook met drie wielen over diepe grachten gereden… De Haldex-koppeling zorgt er voortdurend voor dat het juiste wiel de juiste dosering van koppel krijgt. 

Er zou diezelfde dag blijkbaar een nieuwe volvo-cabrio op het circuit verstopt zijn. Helemaal gecamoufleerd. Dit prikkelt mijn nieuwsgierigheid natuurlijk, maar de Volvo mensen houden de lippen stijf op elkaar. Het gaat waarschijnlijk over een Volvo C50 cabrio met een hard plooibaar dak. De foto is een scoop gevonden op tinternet. Deze knappe C50 samen in premiere en wedergeboorte van de Amazon Coune? Wait and see…

Het was een bijzondere dag, en het is dan ook met plezier dat ik er een artiekelke heb over geschreven.

Uw reporter ter plaatse,       Stoffel