afscheid van Lucien Parijs

Beste Lucien,

Je beschouwde jezelf nog als een echte Belg : je werd geboren in het stilste dorp van Brabant. Je grootvader was smid, en je was, als kleine jongen, niet uit zijn smidse weg te slaan.

Voor je Jeanne leerde kennen was mechaniek je grote liefde. Als twaalfjarige recupereerde je tijdens de oorlog een Duitse legermotor. Hetzelfde deed je met een motorfiets die door een vluchtende Brit was achtergelaten. Je demonteerde een neergeschoten vliegtuig, en een V1, en wilde de uitlaat gebruiken... bij de restauratie van je Panhard ! Je was een echte krak.

Je leerde Jeanne kennen en voor je schoonouders maakte je ooit zelf een gemotoriseerde driewieler, die tot 200 kg over de Huldenbergse bergen naar de markt kon voeren. De Dienst voor Inschrijving van de voertuigen weigerde echter resoluut een plaat af te leveren voor deze zelfontworpen constructie. Je trok je stoute schoenen aan, maar je werd meteen bij de DIV door een gendarm aan de deur gezet. Typisch voor jou: Je liet je niet doen… Je ging bij de liftuitgang op wacht staan en klampte er de grote patron aan totdat hij een attest uitschrijft "afzonderlijk voertuig" en je  kreeg meteen de platen mee naar huis. Je was terecht zeer fier op je eenmalige creatie met chassisnummer 111.

Panhard vormde een rode draad door je leven. Was het nu de X85 of de bijzonder mooie Dyna Panhard cabrio. Je koos voor Panhard omdat niemand dat wilde kopen. Je noemde jezelf daarom tegendraads, maar het was je  goedheid, je vindingrijkheid en doorzettingsvermogen die je echt typeerde.

Lucien, je bent jaren lid geweest van de Leuvense Oldtimer Vrienden. Vanaf het eerste uur was je erbij en je miste geen enkele vergadering. Je eigen ronde van Huldenberg was telkens een belevenis! Als jij en Jeanne maar enigszins konden waren jullie samen van de partij op de vele rondritten. Loyauteit ten top: zo kennen we jou: Je hebt goed voor Jeanne gezorgd en je bent tot het einde aan Jeanne haar zijde gebleven.  Lieve Jeanne, jouw Lucien zag je graag.
Het is nu een hele tijd dat je niet meer kon komen naar LOV, maar je hebt er, na al die jaren,  nog altijd veel aanhangers en bewonderaars!  Dat zegt  veel over jou. We keken er naar uit om nieuwe rallyplaten te komen halen bij Raymond, je zoon. Het gaf ons telkens de kans om binnen te springen en een klapke te doen en naar je vele verhalen te luisteren. Je was een brave en goede man. Velen waren geraakt met je komst naar de begrafenis van LOV medestichter Jos: je vond je komst maar normaal… Dit was nog geen jaar geleden.

Nu staan we hier samen en brengen de Leuvense Oldtimer Vrienden je hulde. Huldenberg zal voor ons steeds synoniem blijven met “onze” Lucien Panhard Parijs.   We gaan je missen… Lucien het ga je goed.

afscheidsrede vrijdag 18 februari, Huldenberg