" It 's a hell of a job ...but someone has to do it"
Met een Lamborgini Gallardo en een Ferrari 430 op het circuit van Clastres.
" Stef... Dit jaar wordt ik 50 ....en ge zult het gewete hebbe" waren de woorden van een klant en goede persoonlijke vriend;...en inderdaad, enkele weken later kreeg ik een chique doosje met erin een invitatie voor het circuit van Clastres in Frankrijk. Op zondag 28 juni, een kurkdroge en zéér warme dag, was het dan zo ver...
|
Na een stevige snelwegrit , arriveerden we op ‘t circuit van Clastres. De ligging ...? In the middle of nowhere. Een desolaat circuit gelegen op een plateau tussen een bosje van moderne windmolengenerators en met de allures van Top Gear en the Stig, want, ... het bleek op een oud " vliegveld" te zijn! Het was een "pilots-only" meet: een soort virtueel websitebedrijf, dat circuitdays organiseert , sportwagens en een trailer vol monoplace formule wagens levert aan een renbaan naargelang de bookings .
|
|
|
|
We werden ontvangen in de briefingroom-container waar we natuurlijk meteen een document dienden te ondertekenen dat er bij lichamelijk letsel of overlijden er geen schadeclaims mogelijk waren... We zochten een gepaste racing-suit uit. Dan naar de briefingroom die langzaam voldruppelde. We kregen een heel professioneel snelcursus onder- en overstuur, ideale trajectoirs.en een hoop veiligheidsregels en vlaggensymbolen. De raceslots werden medegedeeld...
Op naar de tarmac. Aanvankelijk opteerde ik voor ook een kennismaking met een monoplace formule Renault. Bij de " droge" cockpit-try-out ging alles vrij goed. Je wordt er wel in "geschoenlepelt". Maar bij het opklipsen van het stuurwiel liep het fout: "trop dangereux et impossible" klonk het. Het stuur liet maar een té beperkte rotatie toe door mijn gestalte."il nous reste qu'une seule autre solution : de te donner la Ferrari à coté de la Lambo" YESSSSSS! (daarom reed Magnum ook een Ferrari in zijn feuilletons ...)
|
|
Het was bloedheet ...Het beton werkte wat als stonegrill. Gelukkig was er shelter onder een zonnedakje ,vanwaar we konden genieten van de enthousiaste gelaatsexpressies, de drijfnatte ruggen en het natikken van de afgejakkerde midengine-motoren. We keken in op de tailles van een pekzwarte Lamborgini Gallardo (500pk), een bloedrode Ferrari 430 (490 pk) en een Porsche Cayman. |
|
|
En dan..., dan...was het zo ver: je "nestelt" je in een échte , échte splinternieuwe Ferrari. Je wordt vastgegespt in een vierpuntsgordel. Je casque wordt op maat aangesnoerd en je krijgt toelichting over de tip-tronic flipperpeddels aan het stuur. Inderdaad, geen conventionele gearlever, want zo kan je mis-schakelen. Dit is omslachtig én kost tijd. Rechts aan ‘t stuur shift je "up", links shift je down... Ik kijk regelrecht in gele (!) tacho’s met de toerenteller centraal. Off we go! WWWWAAAAAAAWWWWW! Nu weet ik waarom Jean Graton VRRRROOOAAAAAAAWWWWW in zijn strips tekent. Als je in één klap bijna vijf keer je dagelijks motorvermogen onder je gaspedaal krijgt, weet je amper wat je overkomt. Ik zweef en geraak zelfs even "euforisch". Ik hoor die instructeur wel dof roepen boven het motorgehuil "troisiéme!, quatriéme! coupez le virage! enz..." Maar géén verkeerstekens, géén filtspalen, géén rijbewijsstress, je voelt je GOD !
|
De tijd vliegt voorbij (wel héééél letterlijk hier), en voor je het beseft wordt je terug afgeleid naar de pits. Terwijl je de v 12 terug op ralenti laat zakken , kijkt de instucteur je nog es even recht in de ogen ... en knipoogt " pas mal ...copain" Phhhhhhewwwwww! Drijf-drijf-nat, bevrijd ik me uit het gordelharnas, wring me uit de cockpit en sta nog wat na te trillen van de adrenaline: " GAME OVER"
Alhoewel ...een halfuurtje nadien kon ik eenzelfde kick nog es overdoen met de legendarische Lambo , nu al wel met enige circuitkennis.... |
De sensatie was vergelijkbaar , maar als je binnen één uur zo"n twee auto -ikonen mag vergelijken... weet ik het: ik kies de Lambo. De Ferrari was rauw en bruut vermogen, waarschijnlijk door de 12 cilinder. Maar the general feel van de Lambo (10 cil) was comfortabeler, minder hard, betere driversposition en handeling (voor mij althans). Inderdaad, Marc... Ik zal je 50e verjaardag nooooit vergeten...dit staat diep in mijn geheugen gegrift ...Neen: ge-kérft , bedankt !!!
stef de wit
|
|
|
|
|
|
