Hare Hare

3-4-5 september 2011

‘s Morgens 9uur, 3 september 2011, LOV organiseert voor het 25e jaar de 3-daagse en dit keer trekken we met zijn allen naar Luxemburg. Samenkomst is aan het Kapittelhuys te Hoegaarden (hmmm Hoegaarden). Het bestuur staat de leden zoals steeds, plechtig en met de glimlach tot achter hun oren van contentement (net zoals ikzelf), op te wachten. Het belooft een prachtig weekend te worden met een meer dan 30-tal tellende oldtimerbende. In een gezellig tuintje worden koffiekoeken met een aantal koffies gedronken om zo de laatste geeuwen door te slikken. Dan vertrekken de oude knollen richting Luxemburg. De ochtendzon prikt erdoor, dus de daken gaan open van de dropheads, roadsters en de oldtimers knarsen weg vanuit hun eerste versnelling uit Hoegaarden.

Van daaruit leidt ons geloof ons rechtstreeks naar een heilige plek ergens diep in de Waalse bossen nabij Septon. Een prachtig kasteel waar onze broeders van Hare Krishna samenhokken.

Na een video en rondleiding in de verschillende zalen van het kasteel konden we proeven van een gezegende vegetarische maaltijd die onze honger wonderwel gezond en lekker deed verdwijnen nl. een lekkere soep gevolgd door een hoofdschotel met sojabrokken, vergezeld door groentjes en een glas water (wel het laatste voor dit weekend). De goede smaak overtrof de verwachtingen van velen.

Na ons middaggebed waren we dus helemaal klaar voor onze zoektocht naar ons hoogtepunt van de 3-daagse.

Hare Krishna
Hare Krishna
Krishna Krishna
Hare Hare
Hare Rama
Hare Rama
Rama Rama

Hare Hare, en vandaag nog een 1000-tal keren te herhalen door onze broeders…

Aangekomen bij de wegversper-Sangria-T-lichtjes-drankenbak genoten we van een welverdiend fruitig slokje alcoholvocht.

De pollepel ging vlot rond om de bekertjes bij te vullen, maar voor een aantal onder ons kon het niet snel genoeg gaan en moest de Sangria-emmer eraan geloven. Een nieuw LOV-bestuurslid werd geboren,…

Klaar voor de laatste eindsprint naar het XXe eeuws Hotel Koener te Clervaux, aan de Place de la Liberation.

Rond de klok van 19uur bolden alle oldtimers de ondergrondse parking binnen. De zoals steeds feilloze organisatie maakte het wederom mogelijk dat iedereen in een mum van tijd zijn kamersleutel ter beschikking kreeg en zodus meer tijd kon uittrekken voor een benen strekkend aperitiefje op het terras. De gezellige babbels zorgen ervoor dat ik na een flitsende douche als laatste van het ganse gezelschap aanschuif aan tafel bij Nest, Hans,… Ik vermoed dat ik daaraan de taak als verslaggever te danken heb.

Een lekkere meergangen menu met goede wijntjes verwende onze magen en legde de bodem voor alvast een eerste verkenning met de plaatselijke kermis, met jawel, botsauto’s! Menig LOV’er haalt er zijn hartje op en geniet van wat we vroeger allemaal zo graag deden op de kermis. Zelfs het vrouwelijk gezelschap botst lekker in het rond.

Onder leiding van Hans, Mic en Dirk werd er preciezer dan Lucky Luke in het rond geschoten met een pluche beer als verdienste, hole! Een ander groepje kletst gezellig verder op het terras van het hotel en allen bidden we nog een laatste maal voor het slapen gaan, als dank voor deze mooie eerste dag: Hare Krishna, Hare Krishna…

Dag 2:

Om 8.30uur zit ik keurig op tijd aan het ontbijt en geniet iedereen van een gevarieerd ontbijtbuffet, excuseer, champagneontbijt. Onze Mic, en nog wat enthousiastelingen zien het alvast volledig zitten en klinken op een fantastische dag, tsjing!

Met een overheerlijke snuif oldtimer-CO2-uitlaatgas vertrekken we uit de garage en zetten we koers richting het eerste bezoek van de dag, Musée de la draperie, “Duchfabriek”.
Al slagen we er met bolleke-pijl in om al na 5 regels de mist in te gaan, ook met behulp van de GPS worden we langs adembenemende groene landschappen en valleien geleid in de omgeving van Esch-sur-Sure, waarlangs we neerdalen naar de fabriek. De vrouwelijke gidsen staan ons op deze zondagochtend al keurig op te wachten en vervolgens krijgen we een interessante uiteenzetting over het productieproces van wollen schapenvacht tot afgewerkt eindproduct. De verschillende spinmachines, weefmachines, aangedreven door een centrale aandrijfas worden één voor één gestart. Het in werking zien van zulke ingenieuze, op en top mechanische machines, is voor ons, liefhebbers van de pure mechaniek een prachtig schouwspel.

Na een overheerlijk “vlees noch vis” maaltijd, stopten we bij een kasteel waar we werden rondgeleid doorheen de ruines, gelegen op een heuveltop te midden van de groene bosrijke omgeving van Bourscheid.

Op de terugweg nog even halt houden aan “Café Halt” waar voor iedereen de tijd een aantal decennia leek stil te hebben gestaan. De café bazin Jeanne tapte ze nochtans met evenveel liefde als tevoren.

Nest maakte van de gelegenheid nog snel even gebruik om te sleutelen aan een al te dorstige MK2, wat bougies te vervangen van de BMW van Jan en nadien konden de oude rakkers weer verder om hun welverdiende rust te gaan opzoeken in het hotel.

Na opnieuw een zeer verzorgde maaltijd met meer dan voldoende druivennat achter de kiezen konden we opnieuw naar hartenlust gaan botsen en dit mede door de buitengewone deal dat ons vrouwelijk gezelschap kon sluiten met de botsauto uitbater.
Nog een terrasje als ultieme afsluiter en klaar waren we voor onze tram, op een aantal jonge geesten na natuurlijk…

Dag 3:

Op deze laatste ochtend toch even al dat gebots en die laatste terraspintjes uit de ogen wrijven en met veel plezier schuiven we weer de benen onder tafel, samen met de andere LOV’ers voor een zeer geslaagde spek met eieren. Daarna nog een flink bord vers fruit en yoghurt en de dag gezond begonnen, dat is alweer half gewonnen.
Onze Classic Cars zijn ook reeds wakker en aldus hervatten we onze terugrit en zeggen ons mooi hotel vaarwel. Voor de derde dag op rij gaan met enige twijfel alle daken weer open en zetten we koers richting Petit Coo te Stavelot. Aankomende op het dorpsplein waar ons hammetje al aan de barbecue-spie staat te draaien, vallen de eerste regendruppels.

In de aanliggende wei pakken we uit met wat we de vorige dagen op de kermis hebben geoefend: schieten met loodjes geweren en pijl en boog, want botsen zit er helaas niet meer in. De eindscore is me niet meer bekend, maar één van de dames wist opvallend goed te scoren. Pijl en boog lukt aardig, als tenminste dat koordje niet losschiet terwijl hij gespannen staat, auwch. De pijlen en loodjes vliegen in het rond, hier en daar wel eentje in de roos.

In een gezellige chalet wordt ons hammetje versneden en genieten we tegelijkertijd van een verfijnde vismousse met een glaasje bubbels. Na nog wat sportieve dorstlessers vatten we het einde van onze terugrit aan. De wolken en onweersbuien pakken zich samen aan de hemel, maar we blijven er vooralsnog van gespaard. Als laatste pitstop passeren we langs Goetsenhoven waar we onze afscheidsdrink aanvatten en vervolgens jarige Virginie nog een extra pilsje trakteert, waarop iedereen spontaan de kuskesdans start, het kan niet op, hip hip hoera!

Er wordt nog gezellig nagekeuveld over het prachtige weekend. Geen noemenswaardige pannes, prachtige routing in een voor velen nog onbekende streek rondom Luxemburg, interessante activiteiten en steeds lekker eten. Het weer zat volop mee en aldus een dikke merci aan Mic, Mac en Mon (alias Mic, Geert, Dirk en Stoffel) voor de meer dan geslaagde organisatie!

Hare Krishna,
…

Lieven