(klik op de foto's voor de grotere versie)

Kent u het dorp “St. Jean de Geest”?

Wij in ieder geval niet, tot dat we deelnamen aan de LOV nachtrit 2014.  Nog een vraag: hoe spreek je “St. Jean de Geest “ uit in het –lokaal-Frans?  Moet nergens op lijken, en uiteraard op dat uur van de miezerige avond geen enkele lokale inboorling te bespeuren om het ons even voor de zeggen.

De nachtrit begon met een educatief moment (intellectueel als we zijn) bij Appel en Perenteler Van der Velpen in Bierbeek.  Interessant om eens de inside van deze business te kennen.  Na het nuttigen van een glas appelsap (dju dat smaakte) en, verwend als we zijn, een zakje fruit mee gekregen te hebben, zijn we vertrokken.

Hé het regent niet! Fijn! We hadden er zin in.  Ineens reden we achter een prachtige blauwe Fiat decappottabile die vooruit ging alsof de bestuurder iedere straatkei kende.  Op een paar kilometer zegt mijn ega en co-piloot ineens, “Hé dit is geen kruispunt rechtdoor maar de hoofdbaan naar links volgen!”  Dju we zijn er voorbij, rechtsomkeer en jawel ze had gelijk.  We konden de roadbook weer goed volgen.  Hoe doen al die anderen dat nu die ons in de foute richting voorbij raasden?

Even leek het of we alleen reden, echter ineens bleven –moderne-auto’s verdacht braaf achter ons rijden.  Ook deelnemers dus.  Volgende challenge: “over 800m naar links draaien, richting “Sart Mélin” zegt mijn co-piloot.  Ja, dit is een flauwe afdraai naar links, echter ondergetekende had niet meteen gezien dat het bord met “Sart Mélin” achter hem stond.  Rondom kijken Harm, rondom kijken.

Kilometers verderop realiseerde we ons ineens dat de rij achter ons wel ietsje langer was dan gedacht.  Het feit dat er een hoop achter ons bleven bewees dat we het nog niet zo slecht deden (?).

Richting “Zétrud-Lumay” (of in Zétrud-Lumay?) was er even verwarring ten huize Alfa.  Door de monsterlijke dode hoeken van de dichte Spider kap konden we de straatnamen moeilijk snel lezen.  Had ik de kap open gehad, zoals Dominik, dan hadden we het meteen gezien.  Rik & ega –voor deze gelegenheid onderweg in een mooie Mercedes G- maakte van deze gelegenheid gebruik om meteen het voortouw te nemen.  Jurgen en Anja in hun prachtige lichtblauwe Kever uit ’69 gingen er meteen achteraan.

Niet afgeven! Dus wij meteen aansluiten achter de lichtblauwe Kever en we reden in een lekker tempo door.  Opmerkelijk was hoe vlot een kever dit toch wel vlotte tempo tussen Mercedes G en Alfa Spider ogenschijnlijk probleemloos kon volgen.

“Ineens” zaten we op de steenweg Namen-Leuven, en dus na een lekkere rit zaten we ook “ineens” weer in Haasrode voor een bezoek aan Pirmatech.   Super interessant en toevallig ook een goed adres als we nog eens een speciaal onderdeel nodig mochten hebben.  Niet in de laatste plaats leuk te vernemen dat een gespecialiseerd familiebedrijf  het kan redden tussen de Corporations van een globaliserende wereld en massa marketing...het is ze van harte gegund. 

Op weg naar Neerijse én... het is nog steeds droog...echter niet voor lang.  Onderweg begon het te miezeren, helaas.

Aangekomen bij het visserscafé wachtte mij een teleurstelling...Aléé Geert & Dirk, nu moet ik met een roest-gevoelige ‘70 Alfa door een modderpad met plassen rijden?  Hadden jullie dat voor mij nu niet even kunnen asfalteren? 

Enfin, de winter-bbq was lekker en we hebben leuk kunnen bijpraten met Bert en Luc ...het is ze vergeven.

Na een “emotioneel” afscheid in begrafenis stijl met Stoffel zijn we richting huis vertrokken, jammer, het zit erweer op voor dit seizoen.  De Alfa kan weer op stal voor onderhoud en verdere reparaties.

Harm & Tatiane